boutique hotel … do it yourself !

กฐินแม่แจ่ม … แจ่มจริง!

ปลายเดือนตุลาฯ ที่ผ่านมา บ้านกลางเวียงเปิดต้อนรับนักเดินทางเกือบ 40 ชีวิต … ใช่แล้ว ด้วยห้องพักเพียง 10 ห้อง ดังนั้น เราต้องจัดหาที่พักนอกบ้านฯ สำหรับเพื่อนอีกหลายคน บริการทำนองนี้ ขอมาก็จัดไป!

เราเดินทางออกจากตัวเมืองเชียงใหม่ มุ่งสู่ อ.แม่แจ่ม แวะเที่ยวน้ำตกวชิระธาร สายรุ้งทาบริ้วน้ำตกยังสวยงามและยิ่งใหญ่ทรงพลังอยู่อย่างนั้น จากนั้น เราแวะรับประทานอาหารในโครงการหลวงดอยอินทนนท์ มองเห็นน้ำตกสองสายจากภูเขาไกลๆ อีกต่างหาก นับว่าเป็น Unseen Chiang Mai สดใหม่ ที่หลายคนยังไม่ทราบ … เพราะงั้น “ให้ไว!”

บ่ายคล้อย, ใน อ.แม่แจ่ม, เราพบว่า ที่พักในช่วงวันหยุดหายากขึ้นเมื่อเทียบกับปลายปีก่อน นักท่องเที่ยว(คาดว่า)หนุ่มสาว เดินสะพายกล้องให้เห็นมากขึ้น นี่คงเป็นทั้งเรื่องดี และน่าเป็นห่วงไปพร้อมๆ กัน โดยเฉพาะคนที่พยายาม “ชะลอความเร็ว” ในเมืองสงบอย่าง “แม่แจ่ม”

…

ในสมัยพุทธกาล นักบวชจะใช้ผ้าห่อศพหรือเศษผ้าเหลือทิ้งจากชาวบ้าน มาใช้ห่มร่างกาย แน่นอนว่าการรวบรวมเศษผ้า รวมถึงตัด เย็บ และย้อม(คงจะ)เป็นเรื่องยุ่งยากและโกลาหลเอาการ

การเย็บและย้อมผ้า, นักบวชหลายรูปต้องช่วยกันนำสะดึงขนาดใหญ่ (เรียกว่า กฐิน) แล้วนำผ้าวางลงไป (เรียกว่า ลาดผ้า หรือ กรานกฐิน) เป็นอะไรที่วุ่นวาย ทำลายความสงบ และคงเป็นเพราะเหตุนี้ ต่อมาจึงได้มีกำหนดเทศกาลระยะเวลา 1 เดือน นับแต่วันแรม 1 ค่ำ เดือน 11 ถึง วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12 เพื่อการนี้

ว่ากันว่า กาลต่อมา ชาวบ้านใจบุญประสงค์ลดภาระของนักบวช โดยการนำผ้ามาแขวนไว้ในป่า (ผ้าป่า?) จากนั้นก็ตีเกราะเคาะไม้เรียกให้นักบวชมารับผ้าไป และหลายร้อยปีต่อมา ผ้าห่มกายเหล่านี้กลายมาเป็น สงบ (ผ้านุ่ง) จีวร (ผ้าห่ม) และ สังฆาฏิ (ผ้าห่มซ้อน) ในปัจจุบัน

ในพิธีการทอดกฐิน มีคำพูดว่า “อปโลกน์กฐิน” (อ่านว่า อะ-ปะ-โหลก) นั่นคือการที่ภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง เสนอขึ้นในที่ประชุมสงฆ์ เพื่อถามความเห็นชอบว่า ควรมีการกรานกฐินหรือไม่ เมื่อเห็นชอบร่วมกันแล้ว จึงหารือกันต่อไปว่า ผ้าที่ทำสำเร็จแล้วควรถวายแก่ภิกษุรูปใด เมื่ออปโลกน์เสร็จแล้ว ต้องสวดประกาศเป็นการสงฆ์ จึงจะนับครบถ้วนกระบวนขบวนสังฆกรรม

ตอนนี้ ความโกลาหลในการทำผ้ากฐินลดลง เงินและเครื่องประกอบองค์กฐินอื่นๆ ค่อยทวีความสำคัญมากขึ้นเป็นลำดับ ความเข้าใจหลักที่มาที่ไปของประเพณีการถวายผ้าพระกฐิน จะทำให้ลูกหลานสืบสานต่อไปไม่หลงทาง

วันกลับ เราแวะนมัสการพระมหาธาตุบนดอยอินทนนท์ ได้สัมผัสกับหมอกแรกแห่งปีที่นั่น สวยงามจนแอบร้องเพลงพี่เบิร์ดดังๆ (ในใจ) … หมอกจางๆ และควัน คล้ายกันจนบางทีไม่อาจรู้ …

การได้ไปร่วมงานทอดกฐินตั้งแต่ต้นจนจบครั้งนี้ จึงนับว่าคุ้มค่าดี เพราะเชื่อว่าจะได้บุญใหญ่ เพราะนับเป็นโอกาสในการอุปถัมภ์พระรัตนตรัยให้อยู่คู่กับลูกหลานต่อไป – สาธุ

ลองหาโอกาสเหมาะๆ ไปให้ได้นะครับ

ปล. รูปเยอะมาก (180+) จะอั้นขอใช้วิธีแนบทั้งอัลบั้มมาให้ดูเลยแล้วกัลล์ – Click ที่รูปเลยขะรับ